A. NOMBRE apistia (ajpistiva, 570), (a, privativo; pistis, fe), se traduce incredulidad (Mat 13:58; 17.20; Mc 6.6; 9.24; 16.14; Rom 3:3; 4.20; 11.20,23; 1Ti 1:13; Heb 3:12,19); en Mat 17:20 (TR), y traducido «poca fe» en RVR, es propiamente «incredulidad», como en RV; RVR sigue el texto de los mss. modernamente más aceptados, que tienen oligopistia: «poca fe»; véase FE. B. Adjetivo apistos (a[pisto», 571) (a, negativo, y pistos, fiel), se usa con significados paralelos en cierto sentido a pistos (véase FIEL): (a) indigno de confianza; dicho de cosas, se traduce «increíble» (Act 26:8); (b) incrédulo, desconfiado, usado como nombre y traducido «infiel» (Luk 12:46); «incrédulo/a» (Mat 17:17; Mc 9.19; Luk 9:41; Joh 20:27; 1Co 6:6; 7.14, dos veces, 15; 10.27; 14.22, dos veces, 23,24; 2Co 4:4, en plural; 6.14,15; 1Ti 5:8; Tit 1:15, plural; Rev 21:8, plural); en 1Co 7:12,13 se traduce «no sea creyente» (RVR; RV: infiel). Véanse CREYENTE, INFIEL.¶ En la LXX, Pro 17:6; 28.25; Isa 17:10:¶ C. Verbo apisteo (ajpistevw, 569), ser incrédulo (a, negativo; pistis, fe; cf. B). Se traduce «no lo creyeron» en Mc 16.11; «que no creyere», v. 16; Luk 24:11,41 y Act 28:24 «no creían»; Rom 3:3 «han sido incrédulos»; 2Ti 2:13 «fuéremos infieles»; 1Pe 2:7, en los mss. de más común aceptación, se traduce «para los que no creen» (TR tiene aquí apeitheo; véase DESOBEDECER, A). Véanse CREER, INFIEL (SER).¶
Fuente: Diccionario Vine Nuevo testamento